زخم‌پوش‌هایی از کراتین پَر مرغ برای سوختگی‌های شدید

به گزارش ایسنا، دکتر خلیل الرحمن خلیلی پور رودی،  دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «اصلاح منسوج سلولزی با استفاده از کراتین بازیافتی الیاف پروتئینی جهت تهیه زخم پوش‌های زیست فعال» که به سرپرستی دکتر فاطمه داداشیان از دانشکده نساجی و دکتر عاطفه سلوک از دانشکده مهندسی پزشکی در طول مدت سه سال انجام گرفته است، گفت: در حال حاضر بیمارانی که دچار سوختگی هستند، به علت گرانی زخم پوش‌های وارداتی هنوز در بیمارستان‌ها از گاز وازلینه برای پانسمان زخم‌های این بیماران استفاده می‌شود.

وی با اشاره به معضلات گاز وازلینه گفت: استفاده از گاز وازلینه، به عنوان یک پوشش تنها به کنترل از دست رفتن آب بدن بیمار و جلوگیری از هجوم باکتری‌ها کمک می‌کند و تاثیر مهمی در تسریع ترمیم زخم ندارد. حتی به دلیل وجود وازلین محدودیت در اکسیژن‌رسانی به زخم نیز ایجاد می‌شود.

به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، خلیلی پوررودی ادامه داد: گاز استریل بدون وازلین هم هنگام تعویض پانسمان موجب ایجاد زخم ثانویه می‌شود که مناسب نیست. برای همین موضوع نیاز به یک زخم پوش مقرون به صرفه که با فناوری در دسترس و مواد اولیه ارزان و در مقیاس زیاد قابل تهیه باشد، به شدت احساس می‌شود.

این محقق خاطر نشان کرد: با توجه به نتایج به دست آمده، در اکثر شاخص‌های مورد بررسی زخم پوش سلولزی اصلاح شده از نمونه تجاری نتیجه بهتر یا دست کم مساوی با آن را داشته است. به علاوه بازیافت کراتین از الیاف پروتئینی پر مرغ جهت تهیه یک ماده ارزشمند به نام زخم پوش زیست فعال، ارزش افزوده فراوانی در حد کیمیاگری ایجاد می‌کند. استفاده از فناوری شناخته شده pad-dry-cure (پد کردن – خشک کردن و تثبیت حرارتی) در این پژوهش کار تجاری‌سازی و کاربردی کردن این دانش فنی را تا حد زیادی تسهیل کرده است. به طور کلی اصلاح سطح سلولز و همین طور تولید بیومتریال پایه کراتینی با توجه به ابعاد ناشناخته ای که هنوز وجود دارد، می‌تواند مرزهای دانش در رشته الیاف را ارتقا دهد. این پروژه نیز نه تنها در مرزهای دانش بوده است، بلکه کاملا کاربردی است و محصول تولید شده از مواد اولیه در دسترس و ارزان داخل کشور تهیه شده است.

انتهای پیام